John Berendt Północ w ogrodzie dobra i zła tyt. oryg.: Midnight in the Garden of Good an Evil przeł.: Piotr Walczak Rebis, Poznań 2012, wyd. II      Północ w ogrodzie dobra i zła. Tytuł tak wdzięcznie metaforyczny i przy okazji tak doskonale literacki! Aż żal, że samemu się go nie wymyśliło, no ale trudno, cóż poradzić. Zwłaszcza, że tytuł ten nie należy do najnowszych – John Berendt wymyślił go już dobrych kilkanaście lat temu. Potem jeszcze Clint Eastwood powieść zekranizował i od dobrych kilku lat tytuł ten wypada znać z choć jednej wersji. Na odsiecz wszystkim tym, którzy jeszcze nie poznali tajemniczej, sensacyjnej historii Jima Williama*1] ruszył Rebis, wznawiając powieść, całkiem, nawiasem mówiąc, ładnie wydaną (z zastosowaniem elementu brokatowego!). Ale do rzeczy. Nie chcę zdradzać za wiele, bo każda z […]

Geoff Dyer Jeff w Wenecji, śmierć w Waranasi tyt. oryg.: Jeff in Venice, Death in Waranasi przeł. Jerzy Kozłowski Rebis, Poznań 2012.        Przyznam się bez bicia – skusił mnie fakt, że akcja powieści rozgrywa się w Wenecji. Niedługo odwiedzę to cudowne miasto, więc jestem szczególnie chłonna na wszelkie, wiążące się jakoś z tymże miastem, lektury. Dodatkową zachętą okazało się to, że główny bohater wybiera się tam na Biennale, i że książka to „wariacja na motywach o Śmierci w Wenecji Thomasa Manna”, jak napisał na okładce wydawca.      Oczywiście miałam świadomość, że do twórczości Manna nie ma co porównywać czyjejkolwiek powieści. Nie tylko dla tego, że jedną z nagród, jakie autor powieści Jeff w Wenecji, śmierć w Waranasi otrzymał za książkę m. in. Bollinger Everyman Wodehouse Prize w kategorii […]

Stanisław Przybyszewski Gody życia reż. Iwona Kempa Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu     Szara, skromna sukienka. Zbolała, niespokojna twarz niemal bez makijażu, rozbiegane oczy, ciemne włosy w lekkim nieładzie. Bezwiednie zaciskające się ręce. Subtelna, choć intensywna. A najważniejsze – ciągle na scenie. Taka jest Hanka, bohaterka adaptacji scenicznej „Godów życia” Przybyszewskiego, przygotowanej przez Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu, na którą wybrałam się w pewien czwartkowy wieczór. Myśląc usilnie o stonowanych, ale intensywnych spektaklach Iwony Kempy i umiejętnościach aktorskich bardzo za rolę w „Godach…” chwalonej Mirosławy Sobik, mościłam się w teatralnym fotelu. Miałam, oczywiście, pewne wątpliwości natury technicznej (kto pomyli tekst tym razem?), obawiałam się nieco niskiego stopnia zaangażowania innych aktorów. Okazało się jednak, że „Gody życia” to kawał prawdziwego teatru.       Zadowolona poczułam się już wtedy, gdy zobaczyłam […]

Elizabeth Gilbert Ostatni taki Amerykanin Przekł.: Marta Jabłońska – Majchrzak Rebis, Poznań 2011       Przyznam, że z najnowszą powieścią Elizabeth Gilbert, autorki bestsellera „Jedz, módl się, kochaj”, miałam pewien problem. Nie bardzo wiedziałam bowiem po właściwie taka książka została napisana. Nie mówię, że jest zła. Jest po prostu trochę dziwna. Przywykłam już oczywiście do literatury, która nie realizuje żadnego konkretnego wzorca gatunkowego. Oczywiście literatura współczesna w ogóle coraz rzadziej odwołuje się gatunków, chętnie je miesza lub po prostu mocno modyfikuje. Jednak „Ostatniemu takiemu Amerykaninowi” najwyraźniej przydałby się jasny schemat konstrukcyjny. Lekkie pióro, elokwencja i wiedza nie wystarczą bowiem by tworzyć ciekawą, poczytną literaturę. Opowieści filozoficznej, a co najmniej „antropologiująco-socjologicznej” nie może być tak chaotyczna i niepodomykana.       Główną kwestią powieści jest tęsknota współczesnej Amerykanki, zmęczonej beztroskim konsumpcjonizmem i chyba trochę […]

      Co sobie wyobrażacie, kiedy słyszycie słowo „sputnik”? Bo ja od dwóch lat przede wszystkim myślę o przytulnej sali kinowej. Zwłaszcza, jeśli słyszę to słowo zimą, zwykle w okolicach grudnia- stycznia. Dlaczego? Ano dlatego, drogie wilki i zające, że „imieniem” tej astronomicznej machiny nazwany został Festiwal Filmów Rosyjskich. Nie słyszeliście o nim? Nic dziwnego, wszak festiwal ruszył niedawno, w 2007 roku, jako małe wydarzenie, do przygotowania którego organizatorzy, jak czytamy na stronie Festiwalu, przystępowali „z wielką ostrożnością”. Po latach ciszy,  polskie sale kinowe zostały otwarte – no dobrze, uchylone – dla filmów rosyjskich nie tylko z ostatnich lat.     Okazało się, że festiwalowe filmy obejrzała masa widzów! Jak piszą organizatorzy, „Celem Festiwalu jest zaprezentowanie jak najszerszej publiczności największych osiągnięć rosyjskiej kinematografii. Podczas Festiwalu pokazywane są zarówno dzieła mistrzów kina rosyjskiego, […]

Michael White Sztuka morderstwa tyt. oryg. The Art Of Murder tłum.: Maciej Szymański Rebis, Poznań 2011       „Sztuka morderstwa” to kolejna powieść dziennikarza i redaktora naukowego brytyjskiego „Gentlemen’s Quarterly”, Michaela White’a. Nie wydaje się, żeby był spokrewniony z Jackiem Whitem z The White Stripes, ale i on ma na swoim koncie doświadczenia muzyczne – w latach osiemdziesiątych należał do brytyjskiego zespołu Thompson Twins (polecam na poprawę humoru). Szybko jednak okazało się, że bardziej niż muzyka interesują White’a losy wybitnych postaci świata nauki i sztuki. Zajął się więc pisaniem biografii. Ma na swoim koncie opowieści o Mozarcie, Newtonie, Tolkienie, Galileuszu czy Asimovie. W ostatnich latach porzucił biografie – teraz tworzy powieści. Najpierw był „Sekret Medyceuszy”, potem – „Pierścień Borgiów”. Konstrukcja „Pierścienia…” przypadła, widać, odbiorcom do gustu.       „Sztuka morderstwa” – w […]

Dorota Kędzierzawska – reżyser. Absolwentka kulturoznawstwa. Autorka takich obrazów jak m. in. „Wrony”, „Nic”, „Jestem” czy „Pora umierać”. Laureatka Wielkiego FeFe na Festiwalu Fefe Felliniada w Warszawie w 2007 roku. Wielokrotnie nominowana i nagradzana na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz na festiwalach zagranicznych. Laureatka Paszportu „Polityki”. W roku 2011 uczestniczka „Polski światłoczułej”*     Aleksandrów Kujawski spadł nam z nieba… z Dorotą Kędzierzawską dla „Netkultury” i „Hybrydy”** rozmawia Małgorzata Maciejewska Małgorzata Maciejewska: Scenariusz „Jutro będzie lepiej” został oparty na prawdziwej historii małych uciekinierów, deportowanych przez polskie władze. Jak poznała pani tę historię? Dorota Kędzierzawska: Oryginalna historia zdarzyła się 8-9 lat temu i skończyła tak samo jak kończy się w filmie. Znajoma usłyszała w radiowej Trójce audycję o tym, co wydarzyło się z chłopcami i jak cała historia się […]

Godziny niespiesznej przyjemności Relacja z koncertu Świetlików w toruńskim „Lizard King”        Wiecie jaka jest różnica między skrzypcami a altówką? Albo jak bardzo mogą kogoś ucieszyć toruńskie pierniki? Lub też jakiego rekwizytu używa najchętniej w czasie koncertów Marcin Świetlicki? Ja już wiem. 1 grudnia wybrałam się bowiem do toruńskiego Lizard Kinga na koncert Świetlików.       Nigdy wcześniej nie byłam na koncercie zespołu, ale słuchając kolejnych płyt, domyślałam się jak z grubsza mogą wyglądać. Scena, kilku facetów około czterdziestki, naturalnych, spowitych dymem z papierosów. Muzyka ciekawa, choć nieszczególnie żywiołowa. Niekiedy nawet niezbyt melodyjna, za to kiedy indziej płynąca jakby w stronę lekkiego reggae.      Wchodzę, zdyszana, do klubu. Zamiast gitar czy klawiszy, dobiegają do mych uszu łagodne dźwięki strojonej właśnie altówki.      Zanim zdążyłam przypomnieć sobie, w którym utworze zespołu słyszałam […]

Jeśli myślicie, że muzycy z hardrockowych czy metalowych zespołów, to agresywne ponuraki z tendencjami samobójczymi – mylicie się. Filip Sałapa to na co dzień normalny facet z dużym poczuciem humoru. Przez kilka tygodni był uczestnikiem „The Voice of Poland”* w drużynie Nergala. Obecnie zajmuje się tym, co jego sercu najbliższe – pracą nad nowym materiałem i koncertowaniem ze swym zespołem The Sixpounder. Netkulturze zdradza z kim chciałby pojechać w trasę koncertową, jakie są jego wrażenia po telewizyjnej przygodzie i dlaczego woli Ostrego od O.S.T.R.-ego.   Już mieli dzwonić po ochronę…  z Filipem Sałapą dla Netkultury rozmawia Małgorzata Maciejewska     Małgorzata Maciejewska: Muzyka, którą grasz z The Sixpounder, wydaje się dość groźna, nieco agresywna… Tymczasem widząc cię poza sceną, trudno uwierzyć, że jesteś poważnym facetem z mroczną duszą, grającym tak […]

Aleksandra Kasprzyk – dziewczyna spod znaku racka… to jest, r o c k a… Wokalistka grupy Mothernight, uczestniczka „The Voice of Poland” (drużyna Nergala), dziewczyna o mocnym, charakterystycznym głosie. Niewysoka, słodka, ale z charakterem. Pochodzi ze Śląska, ale od 7 lat mieszka w Warszawie, dokąd przeprowadziła się ze względu na kapelę. Mama dwuletniego Tymona-Demona. Planów na przyszłość ma wiele, jak mówi: większość z focusem na muzykę. Zdradzamy, czego słucha na co dzień, jaki jest jej wymarzony zawód i czy muzyka ma zawsze leczniczy wpływ na człowieka. Panowie i panie, nadzieja polskiego żeńskiego rocka i metalu, Aleksandra Kasprzyk   Nergalu czy ci nie żal… albo Pink Floyd zamiast kołysanki   Z Aleksandrą Kasprzyk dla Netkultury rozmawia Małgorzata Maciejewska Małgorzata Maciejewska: W jaki sposób w twoim życiu pojawiła się mocna muzyka? Miłość […]