Don /autofoto – Leszek Bujnowski/

.
.
Leszek Bujnowski (Dąbrowa Górnicza) – nagrodzony w konkursach fotografii kreatywnej organizowanej m.in. przez  Photographic Society of America, światową organizację non-profit skupiającą fotografów profesjonalistów i amatorów. O dąbrowianinie piszą również media polskie i zagraniczne – publikacje na jego temat ukazały się m.in.: w Fotoblur, Professional Photographer, Vain Magazine czy Le Grand Magazine.
.

/pełna netkulturowa galeria fotografii Leszka Bujnowskiego -> tutaj/

Nie zamykam się w żadnej szufladzie

z Leszkiem Bujnowskim dla Netkultury rozmawia Anna Kolasińska

Lost road /fot. Leszek Bujnowski/

AK: Jako mały chłopiec czytałeś komiksy? Hipnotyzowały ciebie,  dzieciaka,  fantastyczne sceny, opisy, obrazki? A może świat Tolkiena przeszył cię na wskroś?

LB: Jako mały chłopiec bardzo je lubiłem. Komiksy. Chyba jak każdy dzieciak w latach 80-tych, a to były zupełnie inne czasy niż teraz. Nie było takiego przesytu mediów jaki teraz mamy. Myślę, że komiks wtedy miał większą moc przekazu opowieści niż teraz. Moimi ulubionymi były między innymi „Tytus Romek i Atomek”, „Thorgal”, „Szninkiel” – tej samy pary autorów, z fantastycznie wykonanymi ilustracjami, to był dla mnie magiczny świat, do którego bardzo lubiłem wracać. Ale bardziej lubiłem kino. Wychowałem się w jednej z dzielnic Dąbrowy Górniczej zwanej Strzemieszyce, w której było kino „Paw” komiksy były fajne, ale duży kinowy ekran miał dla mnie większą magię.

Forgotten wanderers /fot. Leszek Bujnowski/

AK: W przypadku twoich prac chyba nie do końca chyba można mówić o fotografii sensu stricte… A może jednak należy? Gdzie jest twoim zdaniem granica między fotografią a grafiką? A może poszukiwanie jej nie ma sensu?

LB: Fotografia jest fotografią a fotomontaż fotomontażem. To dwie różne kategorie mające wspólną cechę  – fotografię. Grafika to odrębny dział ale grafikę też można robić z fotografii. Myślę, że klasyfikacja dla wielu ludzi jest dość trudna i zawiła do zdefiniowania a dyskusje na ten temat nigdy się nie skończą. Dla mnie fotografia-fotomontaż, to tworzenie prac na bazie własnej fotografii, a tworzenie prac takich samych przez autorów którzy używają cudzej fotografii czyli stock foto, to już grafika, choć wielu ludzi prace, które tworzę nazwie grafiką/śmiech/.

AK: Gdyby się pokusić o zaszufladkowanie twojej sztuki w tym pozornie poukładanym świecie twórczym, jak nazwałbyś szufladę zawierającą twoje dzieła? Odnoszę wrażenie zupełnie mylnego kojarzenia twoich prac z surrealizmem – często komentujący twoje prace w Internecie coś podobnego sugerują. Inspiracją sztuki surrealizmu były halucynacje, magia… Nie odnajduję u ciebie takich konotacji. Prędzej bym tu myślała o realizmie fantastycznym. Jak nazwiesz nurt, któremu hołdujesz?

Clock Dali /fot. Leszek Bujnowski/

LB: Surrealizm… Surrealizm lubię. Ale ja nie zamykam się w żadnej szufladzie. Dla mnie to, co robię jest rodzajem poszukiwania i odkrywania nowych, zaskakujących dla mnie światów. Wykonuję swoje prace w wielu stylach, choć mają swoją wspólną nutę. Nie tylko jako fotomontaże, ale jako fotografia bez manipulacji. I nie zamierzam się zatrzymywać na jednym stylu – to nudne. A różna tematyka prac często wymaga innej oprawy, scenografii.

Playground /fot. Leszek Bujnowski/

AK: Jest ktoś, kto mocno inspirował twoją sztukę? Mam na myśli autorytet artystyczny, niekoniecznie związany z samą fotografią.

LB: Lubię Beksińskiego i Dalego.

AK: Jesteś absolutnie rozpoznawalny w świecie fotografii, nie tylko w Polsce. Widziałam twoje prace na wielu portalach fotograficznych różnych krajów.

LB: Staram się być widoczny, mam kilku fanów.

AK: /śmiech/ Nie spotkałam się do tej pory z taką definicją liczebnika „kilka”. Ilość odsłon w przypadku twoich prac publikowanych w internecie zapewne wielu wpędza w kompleksy.

Rhino rider in journey /fot. Leszek Bujnowski/

Otwórzmy jednak inną nieco beczkę: trwa dyskusja o wartości artystycznej prac podobnych do twoich, gdzie odnajdujemy mocną ingerencję programową w obraz. Charakterystyczne dla ciebie jest to, że podkreślasz tworzenie obrazów wyłącznie na bazie własnych fotografii. Dlaczego to ma takie znaczenie?

LB: Dlatego, że są moje w całości. Od narodzin pomysłu do realizacji nie używam żadnych elementów składowych, których sam nie wykonałem. Przy tworzeniu takich prac jak fotografia-fotomontaż na bazie stock-foto, czyli cudzej fotografii, w zasadzie nie trzeba posiadać żadnych umiejętności fotograficznych ani nawet aparatu żeby robić te prace. To już inna kategoria – grafika.

Forgotten woods /fot. Leszek Bujnowski/

AK: Żyjemy w erze permanentnej rewolucji technologicznej, w sztuce również wszechobecnej. 3D, 4D, 5D nie wiadomo ile tych „D” jeszcze się pojawi… Zachwycamy się pokazami medialnymi, łączymy wszystkie niemal zmysły, by przeniknąć dzieło. Takie jak twoje. Jednak trzeba jasno powiedzieć, że taka forma sztuki ma wielu zwolenników, ale i przeciwników. Co powiesz tym drugim?

LB: Jest wiele form sztuki i każda z nich ma swoich zwolenników oraz przeciwników. Tak jest i będzie zawsze. Nie należy zawracać sobie głowy tym, że to, co robimy komuś się nie podoba. Niestety przeciwnicy często nadmiernie mocno wyrażają swoje zdanie na ten temat. Często odnosząc się do problemu bez kultury i należytego szacunku. Szydząc z autorów i prac które tworzą. Co ciekawe – tylko na polskich portalach wystawiając swoje prace miewam ten problem. Na zagranicznych portalach nigdy jeszcze nie zdarzyło się żeby ktoś mnie obraził za to, jakie prace tworzę. No, może poza kilkoma wyjątkami ale to właśnie ze strony polskich userów.

Leaving sorrows /fot. Leszek Bujnowski/

AK: Przykra konstatacja, ale trudno by mi było z nią polemizować. Życząc ci mnóstwa nowych, równie intrygujących prac jak te, które stworzyłeś dotąd, spokoju w dyskusjach wokół nich – dziękuję ci za rozmowę.

rozmawiała Anna Kolasińska

Dąbrowa Górnicza-Wrocław, 4 styczeń 2012

Nameless /fot. Leszek Bujnowski/

.
Wszystkie zdjęcia stanowią własność Autora i umieszczane są na stronie Netkultury.pl na zasadzie licencji niewyłącznej. ©LeszekBujnowski2012. Wszelkie prawa zastrzeżone.