Beata „Bea” Osowska  to warszawska fotografka specjalizująca się w fotografii studyjnej niemowląt. Mamy przyjemność zaprezentować naszym Czytelnikom próbkę prac Pani Beaty, oraz poznać ją samą i tajniki jej pracy. A o tym jak duże wyzwanie stanowi fotografia dziecięca, zwłaszcza sesje z tak małymi modelami, nie trzeba chyba nikogo przekonywać.  Rozmowę z Beą Osowską przeprowadziła Karolina Mazurkiewicz, której serdecznie dziękujemy za udostępnienie jej do publikacji. Zapraszamy również  do odwiedzenia  domowej strony i fanpage’a Pani Beaty  na której Czytelnicy znajdą kolejne prace jej autorstwa.   Karolina Mazurkiewicz: Jesteś kobietą, matką, fotografem, stylistką, „zaklinaczką niemowląt”? Jak to się zaczęło? Bea Osowska: Fotografia jest ze mną od kolebki. Mój tato – fotograf amator – odkrył przede mną świat utrwalany na kliszy. Ja, jako małe dziecko do pewnego stopnia nieświadomie chłonęłam fotograficzną magię. Jako dorosła […]

„Zdejm kapelusz” czyli ślepy o kolorach, hop, hop, hop! .     Od 1970 roku każde kolejne polskie lato może być jedynie lepszym lub gorszym remakem Kondratiukowej „Hydrozagadki”. . Nie inaczej jest w lipcu roku 2012, ponieważ Żar leje się z nieba! (ujęcie pierwsze) I taka spiekota w mieście, to piekło. By temu zaradzić, niejeden postanawia: – w niedzielę wybiorę się nad zalew. My czasu mamy nieco więcej i wybieramy się już w piątek, a w niedzielę zamierzamy wrócić.  – Jolu, pojechałaby pani ze mną? – nie pytam Ani, bo na imię przecież ma zgoła inaczej. A może boję się też odpowiedzi: – Nie. Moi znajomi mają syrenkę, umówiłam się z nimi na wycieczkę. To miłe, młode małżeństwo. Nie, nie boję się – przecież my sami  już od baaardzo dawna młodym małżeństwem […]

Rozwiązanie zagadki czerwcowej        Czerwiec łatwy nigdy nie jest, o czym najlepiej wie trener Smuda. O kibicach jego niezbornej sbornej już nawet nie chcemy wspominać. Nie ma sensu dłużej ukrywać tego, że  czerwiec jest miesiącem klęski. Z lipcem wprawdzie już tak źle ale fakt, iż przez aż prawie połowę tego miesiąca można było zgadywać – CO TO ZA FILM? – w niczym losu uczestników konkursu nie zmienił. Po prostu – konkurs ogłosiliśmy w czerwcu i o zaważyło. Mimo wszystko wystartowało aż 21 ryzykantów, lecz zaledwie dwoje z nich oddało strzały celne. Co ciekawe – dla nikogo nie stanowiło problemu  – to pierwszy przypadek w historii naszych filmozagadek – odgadnięcie personaliów reżysera filmu. O tym że właśnie Kazimierz Kutz stworzył dzieło filmowe będące przedmiotem naszego konkursu. Czy przystępował do zdjęć […]

Marzena Wieczorek – pochodzi z Gdańska, obecnie mieszka nad Jeziorem Bodeńskim w Niemczech. Z wykształcenia socjolog, jednak stale poszerza horyzonty o elementy psychologii i psychologii społecznej. Swoje prace fotograficzne prezentuje m. in na portalach Fineart oraz Fotoferia. Jest laureatką wielu konkursów. Otrzymała m.in. Złoty Medal w kat. Architektura w konkursie  Trierenberg Super Circuit 2012, brała udział w Finale Ein Jahr in Bildern pisma Photographie i Firmy Pentax,  została uhonorowana Srebrnym Medalem w Fotoferia International Exhibition 2011. Prace autorki zdobiły liczne wystawy: Kressbronn blüht auf (2009),  Danzig (2010), Blumen (2011). W maju i czerwcu 2012 można podziwiać fotografie autorki  w Warszawie, gdzie wraz z Tomkiem Buczkowskim i Jakubem Malickim prezentuje „Architektoniczne poszukiwania w fotografii” w DK „Śródmieście”. Jej prace zostały opublikowane w czasopismach polskich: Digital Foto Video, Foto Kurier oraz niemieckich: […]

. . Jedna nóżka bardziej . Z Pawłem Legawcem*, jednym z animatorów „Kadratowa”  dla Netkultury rozmawia Jarosław Kolasiński    Jarosław Kolasiński: Czy grasz w tenisa? Paweł Legawiec: No grywam czasami. A co, u licha, przyszło ci do głowy, żeby mnie pytać o takie rzeczy? Myślałem, że chcesz mnie zagaić na temat sztuki, fotografii, jakichś wyższych wartości… ale tenis? Fakt, lubię wielki tenis. JK: Czyli wiesz, co to „sztundy”. PL: Nooo, zapewne są to te robaki, które gryzą piłeczki tenisowe, jeśli dobrze odczytuję  kontekst. Wiem na pewno natomiast, kim są „sztundyści”. Ale nie rozumiem związku. JK: Istnieje, istnieje. Ja dostrzegam go w tym, że nauka gry w tenisa oraz fotografowania, to świetny biznes. Niekoniecznie dla klienta przyjazny. Właśnie „sztundowy”. Nauczyciel postępami ucznia zainteresowany jest na tyle tylko, żeby ten nie zniechęcił […]

Rozwiązanie zagadki majowej W maju Paweł Legawiec pytał Was, Drodzy Czytelnicy o – tak, tak! – „Szpital na skraju miasta” a nie o „Doktor Ewę” czy „Na dobre i na złe”. Wstyd! taki kultowy serial, a nadeszło tylko 9 prawidłowych odpowiedzi. Co ciekawe i bardzo nas cieszy, że w wyniku losowania nagrodę, czyli książkę Philipa Dicka „Doktor Bluthgeld” wygrał pan…   Lubomir Březina z pięknej Pragi – tej czeskiej Nasz czeski czytelnik stwierdził w liście do nas, że często na ulicy spotykał Jaroslava Dietla, jednego z twórców serialu. Usiłowaliśmy się dowiedzieć, czy pana Lubomira operował choć raz dr Sowa (młodszy), ale nic z tego nie wyszło, jako że p. Březina słabo zna język polski (a my czeski). jak w tej sytuacji przeczyta wysłana mu nad Wełtawę książkę Dicka przetłumaczoną na […]

  . .      Już wcześniej informowaliśmy na naszych łamach o lubelskim „Miesiącu debiutów” fotograficznych, dziś przedstawiamy relację z wernisażu wystawy jednego z debiutantów – wystawy Marcina Michałowskiego. W dziale wydarzenia prezentujemy szczegółowy program lubelskich fotowystaw z tego cyklu – zapraszamy w imieniu LTF oraz własnym! Karolina Wilczyńska Dotyk debiutów Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego Pomimo pogody zadającej kłam potocznym wyobrażeniom o ciepłej, pięknej wiośnie, zniechęcenia bynajmniej nie dało się zaobserwować w siedzibie Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego, gdzie 16 maja 2012r. odbył się kolejny z wernisaży z cyklu „Miesiąc Debiutów”, który to zyskał sobie już niemałą renomę w środowisku  przyciągając nie tylko miejscowych amatorów sztuki, ale także gości spoza Lublina. Na majowych egzaminach debiutują maturzyści a w lubelskim Wojewódzkim Ośrodku Kultury – fotograficy, którzy stale przekonują, że pasję warto i należy mieć bez […]

Rozwiązanie zagadki marcowej       Ze smutkiem informujemy, że tym razem nam się nie udało i aż 6 osób odgadło, iż Paweł Legawiec pytał o „Historię żółtej ciżemki”. Jedno nas pociesza, że będąca nagrodą książka Anny Garbolińskiej jest świetna i zwycięzcy sprawiamy przyjemność. Triumfatorem jest pan   Andrzej Kontraff z Warszawy jak napisał – z zawodu szewc, choć na emeryturze i tym wytłumaczył nam swój sukces. Trudno. Postaramy się zatem pytać o filmy, których nikt nie zna z uwagi na swój zawód, czy wykonywany, czy „zawieszony” z uwagi na emeryturę. W naszych działaniach wsparł nas sejm, który zdecydowanym ruchem pozbawił sporą część naszych czytelników szans na to, że zbyt szybko jako emeryci będą dobrze zgadywać. Hura! Zobaczymy, kto teraz odgadnie, a sprawa prosta nie będzie. Paweł Legawiec** znów pyta: Co to […]

Piotr Lisowski, ur. 17.01.1981. mieszka w Radymnie (woj. Podkarpackie). Edukację rozpoczął w ustawowo przewidzianym terminie, ale od dziecka wolał z łukiem i scyzorykiem włóczyć się po krzakach niż siedzieć w klasach. Na kolejnych piętrach edukacji rosła odległość od okna do trawnika i wolności, coraz też trudniej było wyskoczyć, a z czasem już wręcz nie wypadało tak wypadać, więc ostatecznie skończył studia ekonomiczne (z racji piętra zwane wyższymi). Uraz związany z wysokością oraz zamiłowanie do otwartych przestrzeni odbija się na zawartości portfolio P. Lisowskiego. Lubi się on moczyć nad wodą, łowiąc wędkarzy zamiast ryb, statywem spulchnia pola i ugory dziwiąc się brakiem wdzięczności ze strony rolników. Szczególnie zaś lubi góry, ale nie nazwałby się człowiekiem gór, nie chcąc obrażać ludzi stamtąd. W góry najchętniej wybiera się nocą, by później całymi dniami […]

Rozwiązanie zagadki marcowej       Radość jury oraz fundatorów nagród nie ma granic! Nikt z państwa tym razem nie wygrał! Co odnotowujemy po stronie przychodów, jako że nie musimy tym razem (wreszcie!) biegać po lombardach i zastawiać nasze złote zęby, by móc zakupić nagrodę dla zwycięzcy. Hura! Do miarki miarka!      Z tym większą przyjemnością informujemy, że reprodukowany w marcu 2012 fotos pochodzi z filmu „Monsunowe wesele” z 2001 roku, reż. Mira Nair. Jak można było nie odgadnąć? Toż to widać gołym, wilgotnym od łez śmiechu okiem!!! Niektórzy z państwa byli nawet blisko, jednakże żadnego z wymienionych poniżej rozwiązań nie sposób było uznać za prawidłowe: 1. „Czasem słońce, czasem deszcz” [12 wskazań] 2. „Zatańcz ze mną”[12 wskazań] [9 wskazań] 3. Roztańczona miłość [9 wskazań] 4. Moje własne niebo [6 wskazań] 5. […]